benbir

Fotoğraf ; Suriye'de Yarmuk Filistin mülteci kampında yemek sırası... Hayırlı Cumalar...

Olur bazen... Havaya cemre düşer... Gönle de özlem düşer... Yazmanın, okumanın, paylaşmanın hasreti...

Mağazada dolaşıp duruyorum... Ne çok renk var, ne çok model... Bunları çocukların üzerinde hayal ediyorum; ne güzel olur...büyük mor sever, ortanca pembe...küçük henüz kararsız. Oysa kendime gömlek almak için evden çıkmıştım... Ama önemli olan ben değilim. Öncelik hep çocukların. Tıpkı babam gibi... Tıpkı annem gibi... Elimde siyah bir manto tutuyorum...indirimdeymiş... Her şey indirimde zaten...etiketler anlamsız geliyor bir müddet sonra.

Otuz Beş Yaş Şiiri Yaş otuz beş! yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün. Delikanlı çağımızdaki cevher, Yalvarmak, yakarmak nafile bugün, Gözünün yaşına bakmadan gider. Şakaklarıma kar mı yağdı ne var? Benim mi Allahım bu çizgili yüz? Ya gözler altındaki mor halkalar? Neden böyle düşman görünürsünüz, Yıllar yılı dost bildiğim aynalar? Zamanla nasıl değişiyor insan! Hangi resmime baksam ben değilim. Nerde o günler, o şevk, o heyecan? Bu güler yüzlü adam ben değilim; Yalandır kaygısız olduğum yalan. Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız; Hatırası bile yabancı gelir. Hayata beraber başladığımız, Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir; Gittikçe artıyor yalnızlığımız. Gökyüzünün başka rengi de varmış! Geç farkettim taşın sert olduğunu. Su insanı boğar, ateş yakarmış! Her doğan günün bir dert olduğunu, İnsan bu yaşa gelince anlarmış. Ayva sarı nar kırmızı sonbahar! Her yıl biraz daha benimsediğim. Ne dönüp duruyor havada kuşlar? Nerden çıktı bu cenaze?