benbir

Bundan kısa bir süre önce 3 tane kitap sipariş ettim... Beni neyin beklediğini bilmeden... Bildiğini zannederken...aslında hiç bir şey bilmemek bu demek sanırım. Okumaya başladığımda, daha kapağı açarken bile benim için her şey çok normaldi... Sonuçta bir kitaptı bu...her zaman okuduğum gibi...bir kitaptı... ... Durum hiç böyle olmadı sevgili okuyucu...hiç böyle olmadı...

Adı Şuleydi. Lisede aynı sınıftaydık. Başarılı bir arkadaştı. Ama beni en çok ilgilendiren yönü; çok güzel yazmasıydı...el yazısından bahsetmiyorum... Hakikaten güzel yazardı. Bazen teneffüslerde yanına oturur, yazdıklarını okumak isterdim. İlginç denilecek seviyede sırlı bir kızdı Şule... Yanına oturur oturmaz defterini kaldırır, sıranın altına koyar, "bakabilir miyim?" cümlelerini daha tamamlayamadan "Hayır" derdi...

Çok yakışıklı bir gençti. Yaşadığı beldede o kadar dikkat çekiyordu ki bütün genç kızlar onu görmek için geçtiği yollarda bekler ve onunla konuşmaya can atarlardı. Ailesi çok varlıklıydı. Oğullarına nazlı bir çiçek gibi davranır, onun hiç bir şekilde üzülmesini, incinmesini istemezlerdi... Son derece kibar ve zarifti. Çok güzel konuşurdu, dil hakimiyeti mükemmeldi. Kadın olsun, erkek olsun, konuştuğu insanlar ondan çok etkilenir ve çok özel biri olduğunu düşünürlerdi. Ama o mutlu değildi, sürekli kalbinde bir boşluk olduğunu düşünüyor ve bu boşluğu dolduracak sebebi arıyordu... Birgün yine düşünceleriyle boğuşmakta iken, daha doğrusu mutluluğu aramakta iken, bir haber geldi kendisine. Bir eve davet ediliyordu.

Yoğunum bu günlerde. Fazlaca...veya haddinden fazla... Şikayet ediyor çevremdekiler. İçin için kızanlar bile var, görüyorum. Yoğunluk nedir diye düşünüyorum... Aslında rahatsız oldukları şey; bedenimiz yanı başlarında da olsa, aklımızdan geçenlerden dolayı ruhumuzun onlarla olan iletişiminin kesilmesi sanıyorum... Dalıp gitmek,