Böyle bir bebek gördünüz mü?

  Yıllar önce açtım ilk blogumu.
O zaman Hatice'den özenmiştim herhalde...benim de bir blogum olmalı demiştim.
Ne yani tek onun mu annesi pasta yapıyordu:)
Bizim de vardı kendimize göre bir annemiz, fiyakamız, tabağımız çanağımız...
Tabağımız çanağımız vardı, annemizde vardı lakin,  zaman geçti bir fotoğraf makinesi edinemediğimden ve o zamanlar fotoğraf olayı bu gün ki kadar da kolay olmadığından, birde sanırım blogcu kapandığından bıraktım yakasını blog aleminin. Ama o benimkini bırakmadı.
Bir süre sonra evlendim, bir derken iki, derken 3 çocuğum oldu.
Bu arada becerikliyimdir haaaa, sakın sanmayın elimden gelmez o işler, yemek blogu falan da istesem açarım:) 10 yaşında mutfağa girmişizdir evvelAllah...
Nerden baksan 23 senelik tecrübe konuşuyor burada. Ama şimdilik bir bakayım önce siz neler yapıyorsunuz değil mi, önce bir ortama ısınayım. Sonra...açarız bir yemek blogu, koyarız fiyakalı bir isim. Ama şimdi yerim dar:)
Büyüklerimden özür dilerim bu arada. Onların yaptıkları başımın üstüne:) Ben öyle ortaya konuşuyorum:)
İşte durum böyle olunca, yani çoluk çocuğa karışınca, fazla karışmış olduğumuzdan mıdır nedir bilemiyorum, ben her çocuğum 2 bilemediniz 2,5 yaşına geldiğinde bir blog açmak istemiştim.
Şimdi haliyle şöyle düşünün birincisi 2,5 yaşındayken kucağımda 5 aylık bebeğim bilgisayar başındayım, o büyüyüp te 2,5 olduğunda 8 aylık başka bir bebeğim vardı...yine bilgisayar başındaydım...
Şimdi o son bebeğim de 3'e yaklaşıyor.
 Bilgisayar başındaydım dediğime de bakmayın, bloglar gezegeninde konuk oyuncuydum, blog falan açamadım.
En küçüğün 2,5 u geçmesiyle beraber, artık bu gezegende birazda assolist olmak lazım cinsinden dalışımla  kendimi buralarda bu satırları yazarken buldum.
Merak etmeyin, ben arada bakıyorum yine de yılların vermiş olduğu alışkanlıkla,
yok başka bir bebek yok kucağımda...
nur topu gibi, tosun mu desem, prenses mi bilemedim, blogum var artık:)
Onu büyüteceğim inşallah.
Şimdilik biraz huysuzluk yapıyor, eeee ilk günler daha birbirimize ancak alışıyoruz.
Geceyi sabah, sabahı gece zannediyor.
Saat ayarını yapamamıştım benim öbür bebeklerin de, buda onlara çekti anlaşılan.
Eeeee annesi kim?
Birde gaz problemi var sanırım.
Böyle kabına sığamıyor, bıraksam sabaha kadar bıdı bıdı bıdı konuşup duracak.
Bebeğim bak diyorum yavaş yavaş,
böyle de olmaz ki canım.
3 tane bebek büyüttüm böyle arsız bebek görmedim ben.
Ayıptır söylemesi bugün itibariyle üstünde 50 tane göz var ama bu bebek utanmak şöyle dursun, bir rahat bir rahat...
Anlayamadım gitti yani.
Utandırma beni diyorum, bana; "sen rahat ol, rahat" diyor:)
yok böyle bir şey, gel de deli olma...
(İçinizden bazılarını takdir ediyorum bu arada. Elinde hem bebek, hem blog olanları ayakta alkışlıyorum. Büyük başarı gerçekten.)
Şimdiiiii, asıl meseleye gelelim,
lütfen bu çiçeği burnunda blogcuya bir yardım.
Siz hiç böyle bebek gördünüz mü?
Görenlerin yorum bırakması önemle rica olunur:)