Batan Gemi, Uçan Sır ve Satılık Köle

Uzun zamandır günlük haberleri takip etmiyorum.
Duymam gereken bir şey olursa, zaten bana ulaşır mantığındayım.
Rahat mıyım? Çok rahatım...
Arada sırada bir kaç haber sitesine hızlıca göz gezdiriyorum. O kadar.
Dün gece bu göz gezdirmeler sırasında bir habere rastladım ki...
Yaşanalı aslında 5-6 ay olmuş.
Beni derinden etkiledi...

Haberi buradan okuyabilirsiniz
Hani "öldürmeyen Allah (CC) öldürmez" diyoruz yaaa...bu kadar olur ancak.
Denizin 30 metre altında, suyun içerisinde...karanlıkta...3 gün...
Gece kendimi o adamcağızın yerine koydum.
Bir dakika bile tahammül edemedim.
Nasıl dua etmiş...nasıl istemiş oradan sağ çıkmayı.
Denizle alakalı birazcık bilgim bile bu kurtuluşun ne denli zor bir ihtimal olduğunu bana fısıldıyorken...
Yunus (AS) Peygamber geldi aklıma.
Balığın karnında ettiği dua geldi;

" -Zünnûn’u (balık sahibi/Yunus’u) da (hatırla!) 

Hani (o kavmine) kızarak gitmişti de kendisini sıkıştırmayacağımızı (kurtulacağını) zannetmişti. Nihayet (balığın karnında) karanlıklar içinde (kalınca): 

“Senden başka hiçbir ilâh yoktur. Seni (noksanlıklardan) tenzih ederim. 

Doğrusu ben (bu hareketimle) kendine zulmedenlerden oldum.” diye yalvarmıştı.

  - Biz de onun duasını kabul ettik ve onu sıkıntıdan kurtardık. 

İşte biz iman edenleri böyle kurtarırız."   -Enbiya Suresi : 87-88. ayetler-

Subhanallah!

...

Bir kaç gün önce günü birlik Konya ziyaretim oldu.

Bir arkadaşımla beraber sabah yola çıktık, akşam döndük...

Yolculuk esnasında o kadar çok mevzuyla alakalı konuştuk ki...

Zaten gitmemize vesile olan durum da başlı başına çene ağrıtacak cinsten konuşma içeriyordu...

Velhâsıl, dönüşte konu geldi geldi, bundan aylar evvel bir arkadaşımın bana anlattığı;

aslında özel ve sır sayılabilecek bir mevzuya dayandı.

Hani vardır ya bazı anlar, bir şey söyleseniz kendinizi suçlu hissedersiniz, söylemeseniz daha suçlu!

İşte öyle bir anda, aylar öncesinin konusunu açıverdim...

Niyetim iyiydi...güyâ sorun çözecektim!

Ne mi oldu?..."Sır" imtihanımı kaybettim. 

Tabi bu imtihanın kaybedilmesi neticesinde arkadaşımın tepkisi de 

hesaplanamayacak derecede sert oldu.

Ve olay büyüdü...

Sadece ikimizin arasında konuşulan konuyu bilenler, bir elin parmak sayısını geçti...

Arkadaşımdan gelen kırıcı sözler ise beni çok yaraladı...fazlasıyla hak ettim...biliyorum.

Günah çıkarmak için yazmıyorum...yanlış anlaşılmasın.

Zaten kendimi yerlerin dibine soktum soktum çıkardım...

"Yakışmadı yaptığım" diye kaç gündür mide ağrıları ile dolanıyorum.

Bir de girdiğim "hak"...onu nasıl ödeyeceğim, hiiiiiç bilemiyorum...

Ah şu dil var ya...nasıl belâ açar insanın başına...

En önemli, kendime en güvendiğim huylarımdan birisidir halbuki "sır tutmak".

Ama ne kadar zayıf olduğumu bir kere daha test ettiiiim, onayladım!

Gururlanma insanoğlu...

... 

Bu sabah bir hikâye dinledim;

Bir köle...yıllarca hizmet etmiş efendisine.

Yaşlanmış hâliyle...

Efendisi bir sabah "hazırlan, gidiyoruz" demiş.

"Nereye" diye soramamış ama, anlamış köle satılacağını...

Köle ya bu...alınır-satılır...

İçine bir ateş düşmüş, yolun orta yerine gelince durmuş, boynunu bükmüş ve konuşmuş:

"Ey Efendim! Biliyorum beni satmaya götürüyorsun...

Yine biliyorum ki...beni satarsan, sen benden daha iyi bir köle bulursun!

Eminim buna!

Ama ben senden daha iyi bir Efendi bulamam!..."

...

Ey Rabbim! Ey efendim!

Hata da etsem, yanlış da yapsam...

Beni bırakma!

Senin benden milyarlarca kat iyi kulların vardır!

Biliyorum...görüyorum benden daha iyi kullarının olduğunu...

Ama ben Senin gibi bir Efendi bulamam!

Bırakma beni...

...