"Yardım Edebilir miyim?"

Mağazada dolaşıp duruyorum...
Ne çok renk var, ne çok model...
Bunları çocukların üzerinde hayal ediyorum; ne güzel olur...büyük mor sever, ortanca pembe...küçük henüz kararsız.
Oysa kendime gömlek almak için evden çıkmıştım...
Ama önemli olan ben değilim.
Öncelik hep çocukların.
Tıpkı babam gibi...
Tıpkı annem gibi...
Elimde siyah bir manto tutuyorum...indirimdeymiş...
Her şey indirimde zaten...etiketler anlamsız geliyor bir müddet sonra.

Vazgeçiyorum gömlek almaktan.
Bu siyah manto da nereden çıktı şimdi?
Neden aldım elime, neden tuttum ucundan?
Mağazanın bütün renklerini ve benim bütün neşemi kaçırdı.
Gözüm dalıyor ona bakarken...
Bir anda gözümden yaşlar damlıyor...
Geçmişten bir an işte önümde duruyor;
...
4.sınıftan önce bir tanıdığımızın verdiği siyah önlüğü giyiniyordum.
Daha sonra birden o mu küçüldü, ben mi büyüdüm...bilemiyorum.
Önlük artık üzerime olmuyordu...
Ve evimizde, taaa yaz tatilinden başlayan ama inanılmaz derecede sessiz mi sessiz bir kriz çıkıyordu...
Soru şuydu; "Yeni seneye giyinilecek olan siyah önlük nasıl alınacak?"
Annem kara kara düşünüyor, babam düşünüyordu...
Ben de bunu görüyordum.
Sesimi çıkaramıyor, sadece yutkunuyordum.
Annem çare bulamıyordu...
Demek ki o zamanlar dikiş de diken annem gerekli olan o iki metre kumaşı dâhi alamıyordu.
Bir gün annem 'düşünme artık' dedi, 'ben halledeceğim'...
Şimdiki çocuklar gibi değildim...
Sabırla bekliyordum...
Yaz tatilinin büyük bir kısmını kışın giyineceğim siyah önlüğün nasıl olup ta ortaya geleceğini düşünmekle geçirdim.
Bir gün annemi; babamın az biraz giyilmiş, sert kumaştan olan siyah paltosunu yere yatırmış keserken gördüğümde sormak bile istemedim...
O anda 'yok canım' dediğimi hatırlıyorum...tabii kendi kendime...
Ama çaresizlik işte...insana; çocuğu giysin diye, bir ikincisi olmayan kışlık siyah paltoyu kestirip, çıkan parçalarla siyah bir önlük diktirir mi?
Evet...
Evet, o palto bozuldu...ve yerine siyah bir önlük dikildi.
Ben de onu giyindim.
Her giyindiğim soğuk günde babamın paltosunu giyindiğimi düşünerek giyindim.
Bazen ağlayarak, bazen çocukluk işte unutarak, bazen modelinden ve kumaşının ağarmasından utanarak...giyindim.
Uzun bir süre palto alamayan babamım bizi okutmak için bunları yaptığını anlayarak giyindim.
Soğuklarda;
"Allah'ım babam üşümesin" diye dualar ederek giyindim...
Sıcak havalarda, kalın olan kumaşından ne kadar bunalsam da, oynamamı bile engelleyen sertliğinden çok rahatsız olsamda...şikayetsiz giyindim...
...
Siyah mantoyu bıraktım elimden...
Mağazadan çıkarken bana bakan genç kız "yardımcı olalım hanfendi" derken...
"teşekkür ederim" diyebildim...
Nasıl yardım edebilirdi ki?...
Zannımca eski yaraların merhemi burada satılamazdı...
...