Hoşgeldiniz

  

   Ben bir anneyim

 Söze başlarken şunları söylemek gerek,

Günümüzde annelik diyince akla hep problemli konular geliyor. Çocuk bakımının zorluğu, geçen kötü hamilelikler, doğumlar, annenin ilk zamanlar yaşamaya başladığı ve artarak devam eden: ‘’istediği anne’’olamama sendromu, zaman, temizlik, eş, ev, varsa iş, kayınvalide, aile, çevre ve çocuğuyla yaşadığı çatışma ve sıkıntılardan oluşan süreç, çok büyük oranda insanlar üzerinde, özellikle psikolojik anlamda negatif etkiler bırakıyor.

  

    Sevgili anneler, biz bu çocukları canımızdan daha çok sevdiğimizi, önemsediğimizi, istediğimizi söylerken nasıl bu hale geldik? Birimiz ikimiz değil, neredeyse hepimiz şikâyetçiyiz. Ne olduğunu dinlediğimizde, sorduğumuzda, söylediğimizde, görüyoruz ki farklı gerekçeler, farklı sebepler ama şikâyet etmeyen yok…

   Canından çok sevmek ne demek, biraz unuttuk herhalde.

Bizi kendi hayatlarımızın değişmesi, limitlerimizin aşılması, bize karışılması, laf söylenmesi, akıl verilmesi, sözümüzün tutulmaması, takdir edilmemek, her şeye rağmen beğenilmemek, emeğimizin hiçe sayılması, az görülmesi, vs. bir takım sebepler şikâyete götürüyor. Ama düşünelim bir kere; neden bu tepkileri veriyoruz?

   

  Annelik bizim teşekkür bekleyerek yaptığımız bir hizmet değildir ve olmamalıdır. Zaten biz bu işi asıl işimiz olarak görüp, doğru şekilde yaparsak, teşekkür edenlerimiz de eksik olmayacaktır. Bir yerlerde hata yapıyoruz ve düzeltmeliyiz. Ben hata yapmıyorum diyen varsa lütfen bu satırlardan sonrasını okumaya devam etmesin. Doğru bildiği her ne varsa yapmaya devam etsin. Herkes yaşadığından sorumludur…

  

   Ben burada ‘’evet bir yerlerde bir sorun var diyenleri’’ görmekten mutlu olacağım. Ve bugünden itibaren şikâyet etmeyi bırakıp, sorunları çözmek için, doğru bir şekilde bu işi yapmaya çalışmak için paylaşacağım… doğru bildiğim ne varsa…

   

   Değerli anne hoş geldin.