Girişimci Ruhum 5



    Merhaba,
Hayat devam ediyor. Geçmişten sayfalar karıştırırken, nerelerden geçtiğinizi, nelere takıldığınızı, hangi hendeklerden atlayıp, hangilerinin dibini boyladığınızı bir kez daha hatırlıyor, kimi zaman gülümsüyor, bazen de içinizin sıkıntıyla dolmasına engel olamıyorsunuz.

   Yaşanacak olan bir şey varsa, yaşanıyor, bu bir gerçek... Biz bu gerçeği bazen çok geç kabul ediyoruz, bu da başka bir gerçek...
Benim hikayemde de böyle geç kabul edilmiş gerçekler var. Devamını lütfedip dinlerseniz anlayacaksınız...
.....Eveeet, kıyafetimi dikmiştim en son. Hatırladınız mı?
Cumartesi günü öğleye yaklaşırken saat, içimde tarifsiz bir heyecan var. Biz insanlar ne acayip canlılarız ki, içimizde fırtınalar koparan bir şey oldumu yerimizde duramayız. Elimiz terler, yüzümüz kızarır, bakışlarımız değişir, nabzımız delirir...işte o hallerdeyim.
  Gözümde büyüttüğüm girişimci hayalimle beraberim. Kaç gündür onunla yattım, onunla kalktım. Giyindim kıyafetimi. Uygun renk ve desenlerde ayakkabı, çanta falan da almadım. Önce de bahsetmiştim ya, öyle "uyum hastalığına" tutulmamıştık o zamanlar...Neyse konumuza dönelim.
  Kıyafeti giyinmemle beraber bir sıkıntı kapladı beni. Alışmamışım bu kadar lükse, bir acayip oldum. Ben şimdi bu kıyafetle otobüse binecek, düğün salonuna gidecek ve herkesin içinde arz-ı endam edecek, sonra da sipariş toplayacaktım. Düşündüm, düşündüm...kıyafet kesinlikle absürt değildi, kumaş öyle dikkat çeken cinsten fosforlu yeşil falan da değildi. Ama tabiki farklıydı, benim çevrem için dikkat çekici özellikteydi.
  Bunun iki sebebi vardı; o zamanlar bizim için sade giyinmek ve göze batmamak dikkat edilen bir husustu ve gerçekten içimizde çok zenginimiz yoktu.
Diğer sebepte model olarak seçtiğim model toplamaydı ve farklıydı. Kollarını özel bir dikişle dirseğe kadar düz dikmiş, fazladan verdiğim kumaşla kolda bir pili-kaşe yapmıştım. Yani kol dirsekten sonra açılıyordu. Öne diktiğim düğmelerden bu pilelerin üstüne de dikmiş ve çok farklı bir görüntü yakalamıştım.
  Eveeet ne yapmalıydım. Dikkat çekmek asıl amacımdı. Ama şu anda beni acayip rahatsız ediyordu.
Ne zordu karar vermek. Bugün giymezsem hiç giyemem dedim ve evden çıktım. Bulunduğum şehirde, taksim-unkapanı arası kadar bir yolu yürüyerek gittim. Otobüse falan binemedim. Hem hava alırım, hemde otobüsteki bakışlardansa yollardan hızlı geçip kimseye takılmamak daha iyidir diye düşünerek salonun önüne geldim.
  Orada arkadaşlarımdan bazılarını gördüm. Vaaav seslerini duyunca bir daha kızardım. Beklediğim tepki buydu ama yine de konuyu değiştirmek istiyordum. Çünkü herkes kendince "karınca-kararınca" cinsinden giyinmişti.
Ben onların yanında çok ama çok abartılı kalmıştım. Ahhh ezik yanım. Arkadaşlarımın halinden dolayı, çok şıksınız diyenlere "estağfirullah" demekten bir türlü konuyu açamadım...Allah'ın bir kulu da "nereden aldın?" diye sormadı. Neden sormadılar, neden sormadılar derken zaten düğün bitti. Düğünün en zarif, en şık, en üzgün,en yorgun ve en kırmızı yanaklı kızıydım... Ama ne yazık ki bütün emeğimi, planımı üzerine kurduğum soru bir türlü sorulmamıştı; "üstündekini nereden aldın?"
  Cevabı çok basitti. "Ben diktim." Sormadılar, sormadılar...

  Eveeet. Tecrübe nedir?
Evdeki hesap çarşıya uymaz atasözümüzü test etmek ve onaylamaktır...
..........................................
Hatam neredeydi?
-Daha ilk atılımımda ayağımı yorganımın çoook dışına çıkarmıştım. En büyük hatam buydu.
-Kendime ters düşen bir davranışı sergilemek zorunda kalmış ve oldukça gergin olduğum için rahat davranamamıştım. Oysa rahat davranabileceğim bir ortam oluşturmalıydım. Elbise dikmek yerine o gün oraya gidip,
" arkadaşlar ben bir dikiş makinası aldım evde dikiş dikeceğim " deseydim emin olun çok doğru bir şey yapmış olurdum.
-Dikiş dikerken kullanmam gereken bir sürü malzeme lazımdı ve benim doğru düzgün bir makasım bile yoktu. Halk eğitimdeki hocam; "iyi makas terzinin yarısıdır, iyi ütü de diğer yarısıdır" derdi...Ben ikisine de sahip değildim. Makas diyip geçmeyin...inanın çok doğru.
  Ben elbiseye harcadığım paranın yarısıyla malzeme stoku yapmalıydım. Renkli iplikler, tela, vatka, fermuar vs. almalıydım.
-Tek planım vardı. Düşündüğüm şeylerin gerçekleşeceğine inandım. İnsanların tepkilerini bile kafamda kurguladım. Halbuki hayatta işler çoğu zaman böyle yürümez.
B planım, C planım mutlaka olmalıydı...
-Sayılabilecek daha çok hata var ama o yaşlar için diğerlerini es geçiyorum:) Çünkü bazı işlerde hatasızlık gerçekten tecrübe ile geliyor.
-Sizler de şimdi planlarınızı bir gözden geçirin bakalım...sizin planlarda da benzer durumlar var mı?
Ama belirtmeden geçmeyeyim; elbisem hiç işe yaramadı değil...
Eşimle daha ilk tanışmaya giderken onu giymiştim. Eeee, güzel dikmişim canım:)
Adamcağız o gün, "ne kadar farklı bir tarzınız var" dedi durdu:)
Bu neyin tarzı, ben şimdi size anlatırdım beyefendi amaaaa, şimdi konumuz o değil:) diyemedim tabii...
Yine "estağfirullah" dediiiim, durduum. Huylu huyundan vazgeçer mi?
 Ahhh, o kumaşçıya hiiç girmeyecektim.
 Hoşçakalın...

Yorumlar

  1. Ayy kıyamam sana ya.
    Biraz can sıksa da, güzel bir tecrübe olmuş canımın içi.
    Dediğim gibi, en müsait anımda, senin diğer yazılarından faydalanmak istiyorum ki, daha bilinçleneyim İnşaAllah.
    Allah razı osun emeklerin için canım.
    Sevgi ve muhabbetlerimi yolluyorum tatlısı

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Estağfirullah:) canım benim...
      ne demek.
      Sevgiler benden sana.

      Sil
  2. arkadaşlar ben bir dikiş makinesi aldım.bakın üstümdeki elbiseyide onünla diktim. nasıl olmuş diyebilseydiniz.ah diyemezsiniz işte.bu bir kırılma noktası gibidir.birde karakter meselesi bazı insan çok açık olur.söyleyeceğini pat söyliyverir içinizde fırtınalar kopmuş ama bunu dışarı belli edememişsiniz.ama hayatta pes etmemek lazım RABBİM herkesin işini rast getirsin sağlicakla kalın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok haklısınız Fatma,
      "şimdiki aklım olsa" deriz ya hani...
      benim o kadar çok anımda kullanılıyor ki, tahmin bile edemezsiniz:)
      Amiiiiin duanıza.
      Çok teşekkür ederim.

      Sil
  3. öldürseler diyemem hani. senmi diktin demelerini bekliyorum hala. sanırım takdir görmek istiyoruz. kızıma bir hırka ördüm değişikde hani. giydirdim gtttim kayınvalideme. e be mibarek insan bi Allah için sen örmüşsün belli emeğine sağlık de. ıı ııh yok anam belli süre sonra alışıyorsun tamammı dikmen örmen değişik tarzlarda olman herkese sıradan geliyor. sormuyorlar bile.yada şöle düşünmek lazım biiyorlar bizim ellerimizden çıktıını hırsalrından sormuyorlar....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değerli HuzurModa,
      sabah sabah oldukça keyiflendirdi bu mesaj beni:)
      kayınvalideniz içinden sizi takdir ediyordur emin olun.
      Herşeyi dile getirmeselerde, bence yine de iyi düşünelim:)
      olumlu düşünce bize iyi geldiği için, öyle yada değil bilemeyiz tabiiki.
      Ne güzel becerikli olmak.
      Elimizden gelmeseydi bu defada ona üzülürdük, hangisine üzülmek daha iyi?
      iyiyiz iyiii...boşverin kim ne düşünürse düşünsün.
      ister takdir etsin, ister etmesin.
      yaralamasın, kırmasın bana yeter.
      katkınız için teşekkür ederim:)
      sevgilerimle

      Sil
  4. Kumaşı almışsın:))Akraba düğünü ise bilinmiş olabilir senin diktiğin.Ama maalesef bazen başarılar takdir edilmesin diye görmezden gelinebiliyor..Mühim olan başarıdır,gerisi teferruat..Selam ve sevgiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değerli Birincisin,
      Güzel sözleriniz için teşekkür ederim.
      Lakin bu seriyi anlatmamın tek sebebi buradaki düşüncelerimin yanlışlığını ve hatalarımı vurgulamak.
      Ortada bir başarı yoktu yani:))
      Bazen bize ne kadar doğru yapıyoruz bile gelse, aslında o bir beyhude çaba oluyor.
      Kendimle alakalı şunu söyleyebilirim, insanlardan birşeyler bekleyerek girdiğim bütün işlerde başarısız oldum.
      kendimiz planımızı sağlam yapıp,Allah'tan gelecek yardıma inanmaya muhtacız.
      yoksa yollar belli bir yerde tıkanıyor.
      ben herkese acizane bunu tavsiye ederim.

      Sil
  5. kuzum benim ne güzel yazı olmuş.
    ama ben merak ettim o güzel elbiseyi:)
    Sayfama bıraktığın Güzel dileklerine teşekkür ederim:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Asıl ben teşekkür ederim.
      Elbise eskidi gitti.
      Şimdi o kadar süslü elbiseler var ki benimki yanlarında çuval kalır sanırım:)
      bu günün hengamesi içinde merak edilecek bir şey değil yani:)
      sevgilerimle.

      Sil
  6. kazancin cok cok fazla diyecegim
    o an icin kayip görünsede hayatin temel taslarini oturtmussun
    her tecrübe arkasinda mutlaka güzellik birakir kötü olsada
    cok güzel bir paylasim oldu
    hayat kesitlerini okumayi cok isterim devami gelsin bu tarz yazilarinin
    kalemin cok akici
    muhabbetle yavrum

    YanıtlaSil
  7. sağolasın canım Melek ablam benim.
    muhabbet benden.

    YanıtlaSil
  8. Yaaa... İlk dikiş heyecanınızın bütün bölümlerini bulup tek tek okudum. N'oldu sonra? Bitti mi dikiş olayı? Vaz mı geçtiniz? Lütfen vazgeçtim demeyin. Hikayenizin içindeki tüm duygulara aşinayım. Anlayabiliyorum ama eğer vazgeçmişseniz çok üzüleceğim. Hem neden bilemiyorum, bir şeyler bana vazgeçmediğinizi söylüyor. Haklı mıyım?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok değerli Gülsüm Hanım,
      ilginizden ziyadesi ile memnun oldum.
      Bu hikaye burada bitmiyor haklısınız,
      lakin benim bir şeyleri kısa anlatabilmek gibi bir yeteneğim maalesef bulunmuyor:)
      O nedenle eğer talep olursa devamını getirmeyi düşünüyordum:(
      bakalım ilerki günler neler yaptığımla ilgili devam kararı verirsem acizane o zaman belki bu sorunuza cevap verebilirim...
      Çok ama çok teşekkür ederim.
      Duygularımızın anlaşılması ne güzel...

      Sil
  9. çok farklı bir tarzınız var gerçekten, yazıları okuyorum okuyorum, içine giriyorum, hissediyorum resmen. içimdeki ayşeyi anlatıyorsunuz resmen. şaşkınım!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Estağfurullah... Sizin güzel görüşünüz bu. Uzun zamandır yazamıyorum:(((
      Selametle

      Sil

Yorum Gönder


Fikrinizi belirtmenizden mutluluk duyarım.
Yazacağınız her şey benbir için çok önemli ve kıymetli.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kişisel Bir Hayat Planı

Döner misin bana?