Bu gün bir Ayşe Hanım'la tanıştım...

 Merhaba,

Azim ve kararlılık üzerine çok şey söylenebilir…

Ben de bu gün çok değil, birkaç şey söylemek istiyorum…

Blogumu oluştururken daha çok girişimcilik üzerine yazılar yazmayı hedeflemiştim.

 Aslında beni tanısanız belki bunun nedenini daha iyi anlarsınız. 

 Çevremde çok verimli olabileceği halde bir şey yapmayan, yapamayan insanları gördükçe içim acıyor… 

Tabii bunun tek sebebi kendi kararları veya istekleri değil… 

Hayat şartları, durumları, içinde bulundukları ailenin getirdiği sorumluluklar vs…

Ben fikir üretirim, ama yapmak konusunda o kadar çok engel çıkar ki… resmi engeller, maddi engeller, duygusal engeller… bir türlü amacına ulaşmaz ya hani söylediklerim… işte o zaman; ‘birilerine bunları anlatabilmeliyim’ dediğimde, blogda yazmaya başladım.

Ben bir girişimciyim dediğimde sizlere bazı tecrübeler aktarmak vardı içimde…

Girişimci olmayı ve girişimcileri seviyorum, bu benim ayrılmaz bir parçam, bunu bu gün bir kez daha anladım…

Bu sabah kapım çalındı. Şaşırdım çünkü beklediğim kimse yoktu. Kapı otomatiğinin düğmesine basarken bir yandan da 'kim acaba' diye geçirdim içimden… Kimse gelmedi. Kapıyı açtırmak için biri basmış diye düşünerek kapımı kapattım. Biraz sonra dış kapım çalındı. Açtım orta yaşlarında hoş ve güler yüzlü bir hanım vardı. Buyurun dedim… ‘Ablacığım ben ……….’da yeni bir mekan açtım. Kahvaltı salonu... Broşür bırakmak için geldim’ dedi. ‘Sahibi siz misiniz?’ dedim. ‘Evet’ benim dedi…  

Kapı önünde biraz sohbet ettik... 

Ben o broşürlere, (her gün posta kutumu dolduracak kadar çok) hiç elime bile almayacak kadar ilgisizimdir. 

Ancak bu hanımın hareketi o kadar takdire şayan ki… anlatamam.

Bana hasta halimle bu postu yazdırdı…

Kendisi bir mekan açmış… broşürünü vermek için kapı kapı geziyor ve gayet zarif bir şekilde durumunu anlatıyor… benim oturduğum semtte bir çok kişinin onu pek te hoş karşılamayacağına(!) adım gibi eminim… 

Bunu onun bildiğine de adım gibi eminim. 

Ama her şeye rağmen, kendi tanıtımını yapmak için böyle bir uğraş veriyor…

Maşallah, gerçekten Maşallah. Benim evime çok yakın bir yerde de değil haaa.

En aşağı mesafe 600-800 met. arası vardır.

 ...........................

Girişimcilik çok uğraş ister, fedakârlık ister, adım adım çıkılan merdivenlerden tek başına çıkarsınız… Bazen yuhalanırsınız, bazen takdir alırsınız… Ama bu yolculukta o kadar çok şey öğrenilir ki… zor anlatılır.

Ben ilk gurup toplantılarımı hatırlıyorum, ne kadar heyecanlanırdım, ne kadar… Hep rezil olduğumu düşünür, herkesin benim hakkında olumsuz düşündüğüne inanırdım…

Sonra onlarca kişiye iş anlatırken o heyecanın yerini alan tek şey tecrübe olmuştu.

İlk başta en zor gelen neyse onu yapmadan, ilerlemek imkânsızdır.

Kapımı çalan hanıma en zor gelen şeylerden biri; belki bu tanıtım macerası olacak.

Ama ben inanıyorum ki… bu kadar azimli ve kararlı birinin işini devam ettirmesi Allah’ın da izni ile kaçınılmaz… 

Allah herkesin emeğinin karşılığını versin…

Bu gün bu resimle ilgili bir yazı yazacaktım, ama kapıma gelen bir girişimci bana umut verdi... 

Ve yazacaklarımdan vazgeçtim...

Hoşçakalın.