Kutsal Vitrin


Küçükken babaannemin evine yılda bir kaç defa gidilirdi...
İşte bahsettiğim yılda bir-kaç olan bu gidişlerimizde sürekli duyduğum tek bir kelime vardı: "Elleme"!
Adetti...Her defasında istisnasız sağa sola çekiştirilerek söylenirdi.

Bir yandan annemin, bir yandan diğerlerinin bu ve bunun gibi tembihleri...beni bunaltıcı bir çembere sokardı.
Zordu babaannemin evinde çocuk olmak.
O evin vitrininde, benim gibi bir kız çocuğunun dünyadaki her şeyden daha fazla eline almak istediği bir şeyler varken...dokunamamak çok acıydı.
Sadece bakmakla yetinmek isterken bile, defalarca vitrinin önünden çekiştirildiğimi hatırlamak hâlâ zor...ve acı.
Babaannem...
Yüksek ve dümdüz yatağının üzerinde hiç zıplamak istemedim.
Çünkü zıplamak nedir pek bilmezdim.
Bildiğim belli başlı hareketler arasında; sessiz olmak, uslu olmak, büyüklerin sözüne karışmamak, en önemlisi "kaştan-gözden anlamak" vardı.
O vitrindeki, küçük nikâh şekeri gümüş renkli beşiği elime almak demek...bu evde kıyametin kopmasıyla eş değerdi.
Ve bende o kadar cesaretli değildim...
Annemden onu bana gizlice vermesini beklemek ise; en güzel masalı dinlerken tattığım duygular kadar tarifsiz olsa da; pratikte imkânsızdı.
Çünkü annem benden daha cesaretsizdi.
...
İbretliktir...o ev ve içerisindeki bütün eşyalar, dokunamadığım...bakamadığım...hâlâ müze gibi öylece duruyor.
Birileri tarafından itina (!) ile korunuyor.
Babaannem gideli çok oldu...
Toprak olan bedeni şu anda belki benden bir fatiha bekliyor...
Ama ben...bende hiç bir güzel-iyi neyse işte adı...anı olarak bende bıraktığı sadece bir çocuğun ümitsiz göz yaşları...
.....
Şu dünyanın beş para etmez bazı çöplükleri için...neler feda ediyoruz...
Düşünün...sizdeki vitrini(!) ve içerisindekileri göreceksiniz.
Herkesin kırılacakları farklı olsa da...
Bırakın dokunsunlar...
Hiç bir şey, bir insanın kalbinden kıymetli değil...inanın buna.

Yorumlar

  1. Sağolsun annanem bu konuda bizden hiçbir şeyini esirgemezdi, torunlar olarak dilediğimiz kadar oynar, zıplardık. Gerçi öyle ilgi çekici bir vitrini yoktu ama tavuklu saati benim için çok özeldir.
    Insanlarfa güzel hatıralar bırakmak ne kadar önemli değil mi ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değerli Zeytin Çekirdek,
      Ne mutlu size:)))
      Güzel ve içten yorumunuz için teşekkür ederim.
      Sevgiler♥♥♥

      Sil
  2. HEY GİDİ GÜNLER HEY
    DİREK ÇOCUKLUĞUMA GİTTİM
    RAHMET OLSUN RUHUNA BENİM BABANEMDEDE DURUM AYNIYDI
    KOŞTURMAYI ELLEMEYİ BIRAKIN NERDEYSE NEFES ALMAK BİLE ALMAK İMKANSIZDI NERDEYSE
    AMA ANNANEMDE DE SINIRSIZ ÖZGÜRLÜĞÜMÜZ VARDI
    EVE GELMEK İSTEMEZDİM
    DEDİĞİN GİBİ ÇOCUKDA OLSA İNSAN HİÇ BİR ŞEYİ UNUTMUYOR

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Ablacığım,
      İnsan gerçekten özel yaratılmış...
      Allah her şeyi insanın emrine vermiş, çevremizde bir baksak Allah'ın bize bedelsiz verdiği nimetlerin karşılığını bir düşünsek...
      Ama çevremizde bazen bize en yakın olanların bizi eşyayla imtihan etmesi, hele de çocuksak...unutulmuyor tabiî...
      Güzel yorumun için teşekkür ederim canım ablacığım.
      Sevgi ve dua ile♥♡♥

      Sil
  3. ne kadar doğru! gereksiz şeylere çok önem verdiğimiz için asıl önemli olan şeylerin kıymetini bilemiyoruz ne yazık ki.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değerli evimbenim atölyem,
      Çok teşekkür ederim, sizi blogumda görmek beni çok mutlu etti.
      Evet asıl önemli olanları ve önceliklerimizi mutlaka gözden geçirmeliyiz...
      Sağolun bu güzel yorum için.
      Sevgi ve dua ile♥♡♥

      Sil
  4. bazı evler müzeliktir...sıkılırsınız büyüdüğünüzde de o kişi aklınıza gelmez.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değerli bahceperisi,
      Çok teşekkür ederim
      Sevgiler♥♡♥

      Sil
  5. Ne hoş ne içten bir yazı.. ve ne kadar acı..
    Bir çoğumuzun bu ve buna benzer şeyler yaşadığı çocukluk anıları..
    Size içtenlikle katılıyorum, bırakın kırılsın, dökülsün.. Çok şükür ki bu düşünce ile yetiştiriyoruz çocuklarımızı..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili abherî,
      Çok teşekkür ederim.
      Hem katıldığınız, hem de güzel yorumunuz için.
      İnşallah bu ve bunun gibi duyguların kırıntısı bile olmasın çocuklarımızda.
      Sevgilerimle♥♡♥

      Sil
  6. Çocukların unutmadığı doğru. İşte kanıtı. Babaanneler hep mi böyleymiş acaba? Esası annelerimizin onlarda çekinmesi bence.

    YanıtlaSil
  7. canıım hiç böyle bakmamıştım ne kadar haklısın

    YanıtlaSil

Yorum Gönder


Fikrinizi belirtmenizden mutluluk duyarım.
Yazacağınız her şey benbir için çok önemli ve kıymetli.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kişisel Bir Hayat Planı

Döner misin bana?