Anlıyorum seni...

   Geçen haftalar aylardır, yıllardır sohbet ettiğim biriyle yollarımı ayırdım. Sebep mi, benim çok önem verdiğim bir meselenin üstünü çiğnemişti. Günlerce kendime gelemedim ve bir söz verdim. Bu sohbet ve muhabbet önem verdiğim meseleden daha önemli değildi.
Kestim.
Geçen senelerde bir şeylerle uğraşıyordum. Dünyalık gözüyle baksak çok iyi yerlere gelmiştim.
Bir baktım önem vermem gereken herşey önemsiz, önemsiz olan, olması gereken herşey önemli oluvermişti hayatımda.
Ama ben bu değildim, olmamalıydım. Olmaya devam edersem, ayaklarımın altından kayan zemini artık hissedemeyecek kadar başım dönecek ve belki bir daha o yoldan dönüş nereden bilemeyecektim...
Döndüm.
Karar verme anlarımız vardır hepimizin. Kimi kararlar bizi yükseltir, kimi yerimizde saydırır, kimi alçaltır...Ama verilen karar ne olursa olsun önemli olan verilme sebebidir.
Sebebinin güzelliğini görebiliyorum.
Yıllar önce çok değer verdiğim biri şöyle söylemişti; temizlik her zaman suyla olmaz, bazen de ateş temizler.
Bu zaman öyle bir zaman...
Evet zaman devam edecek. Yemekler yapılacak, sohbetler edilecek, tarifler verilecek. Günler akıp gidecek. Yıllar geçecek, saçlar ağaracak, deriler buruşacak. Hevesler geçecek, hırslar artacak ya da azalacak, şeytan çalışacak, ruhlar yorulacak...Dünya bizi kandıracak. Önemli olan herkesin neyi ne için yaptığıysa eğer, herkes niyetince bundan payını alacak.
Seni anlıyorum.
Seni gerçekten anlıyorum.
Bunu defalarca yapmış biri olarak tercihinin Hakdan yana olmasını ve bunun alman gereken bir karar olduğunu da anlıyorum.
Her şey tamam da, daha yeni tanışmıştık be yağlı boya...
.........................
Değmesin yağlı boya...
.........................
Senin adına değil, kendi adıma üzüldüm.
Duanı eksik etme.