Ah Esin...




Derin derin nefes aldı. Kızının ateşini düşürememişti. Evdeki ağrı kesici ile bu işin hallolamayacağı kesindi. Besbelli şansını zorluyordu...
Kızı günlerdir hastaydı ve doktora götürmesi gerekirken o başka çareler arıyordu...sebep mi; çaresizlik...

En sonunda yeğenini aramaya karar verdi. Kimseden bir şey istemek âdeti değildi ama mecbur kaldı bir kere. Kızının sağlığı söz konusuydu.
Aradı ve doktor parası ile beraber minibüs parası istedi. Yoktu, bir lira bile yoktu cebinde...
Yeğeni hızır gibi geldi ve doktora yetiştirdiler küçük kızı. Kafası allak bullak olmuştu. Tahliller yapılması gerekiyordu. Ağrının sebebi tam olarak anlaşılamamıştı. Tüm bunlarla beraber beyni uğuldamaya başladı. O sırada göz göze geldiği doktorun  söylediklerini bir anda tam olarak anlayamadı. Oysa karşısındaki doktor tane tane çok güzel konuşuyor, ona çocuğunun iyi olması için bir şeyler tarif ediyordu.
O ise tüm bu hengâmenin ortasında daldı, uzaklara gitti...
İlkokuldaydı. Erzurum'da bir tahta sırada 3 kişi oturuyorlardı. Sağ tarafındaki arkadaşı Esin'di.
Hayatının en güzel yıllarıydı. Onun babası bulundukları müdürlüğün hademesi, Esin'in babası ise mühendisiydi. Ama bu farklılığa rağmen onlar en yakın iki arkadaştılar. Esin her gün onlara gelir, onunla ödevler yapar, evcilik oynar ve giderdi.
Hep hayal kurarlardı. Hayallerinde her zaman güzel şeyler vardı.Zaten Esin de çok güzeldi. Gözleri masmavi, uzun kumral saçları hep dümdüz taralı ve kurdeleliydi. Kim baksa, bir mühendis kızı olduğunu anlayabilirdi.
O Esin'i, Esin'de onu çok severdi.
5 seneyi neredeyse beraber nefes alarak geçirdiler. O hayallerinde kendisine bir konum bulamazdı; "ben evleneceğim, anne olacağım" derdi...Oysa hep öğretmen olmak isterdi. Ama bunu hiç söyleyemedi. Günlerce süren evciliklerde, oyunlarda o hep anne olurdu...
Doktora baktı; yaka kartındaki isme ve bir daha gözlerine baktı.
Ah Esin diyebildi.
Esin hayalini gerçekleştirmiş ve doktor olmuş, kendisi de evlenmiş ve anne olmuştu...
Ne çok istedi Esin'e "benim ben, en yakın ilkokul arkadaşın" demeyi...
Diyemedi.
Nedenini bilemediği bir sebepten ötürü utandı ve sadece Esin'i seyre daldı. Düşündü; küçükken aynı sıralarda otursalar da, onun babası mühendis, kendisinin babası hademe olsa da, onları kendi içlerinde ayıran bir sebep bulamadı. İkisi de çocuktu ve ikisi de aynı okulda öğrenciydi. Ama şu anda öyle miydi? O cebinde minibüs parası bile olmayan biri, karşısındaki ise koskoca doktor olmuş Esin'di. Esin onu tanısa ve bir de yüz vermese, ilgilenmese daha çok üzüleceğini biliyordu. Hatıralarında kalması, sonsuza kadar en yakın arkadaşı olduğunu anımsaması daha iyi olacak diye düşündü.
O yüzden sadece Esin'i seyretti.
Sevgili arkadaşına doktor olmak nasıl da yakışmıştı.
 Doktor hanım bir ara onu uyardı; "lütfen!söylediklerimi anlıyor musunuz?"
"Evet, anlıyorum doktor hanım" diyebildi. Bu cümleden çıkardığı anlama göre fazlaca kendini kaybetmişti. Toparlandı ve bu defa acıdan kıvranan kızı ile göz göze geldi. Kızının hali Esin'in acısını bir an unutturdu ona...
Reçetesini alıp odadan çıkarken hâlâ arkadaşına bakıyordu.
Arkadaşının gözleri ise işiyle meşguldü. Masanın üzerinde duran defterlerden bir yerleri işaretliyordu.
.....
O Esin'i gözlerinden tanıdı ama Esin onu neden tanımadı? Hani çok yakın arkadaştılar? Hani Esin bütün ayrımlara rağmen hademe evine her gün gelirdi...
Bütün yolu bunu düşünerek bitirdi.
Evine geldi ve yine derin derin nefes almaya başladı. Kızı biraz olsun sakinleşmiş, minibüste kucağında uykuya dalmıştı.
Koltuğa kızıyla beraber öylece oturdu. Yavrusunun saçlarını okşarken gözleri yine uzaklara daldı.
Sadece "Ah Esin" diyebildi.
Artık rahatça ağlayabilirdi...
 ........
Teyzemle aramda 10 yaş var ve küçükken ablam gibiydi.
Eskilerden konuştuğumuz bir gün,  çayın en lezzetli yerinde anlatılan ve çayın tadını değiştiren, teyzeme ait acı bir hatıradır...
.......

Taşındım...daha tam olarak yerleşemedim.
Bir şeyleri bir yerlere koyup, sonra "nerede?" diye aramakla meşgulüm :)
Bir kaç güne (inşallah diyelim) yerleşip, buraya taşınmanın kitabını yazacağım :)
Hoşçakalın.

Yorumlar

  1. cok güzel bir hikaye sagol canim,
    tasinmayi cok iyi bilirim sana kolay gelsin, benim 5 ayi gecti tasindigim ama hala neyi nere kyduk diye ariyorum :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim sevgili paşasofram:)
      Benim de aynen öyle olacak sanırım :)

      Sevgilerimle :)

      Sil
  2. canım çok güzel bir hikaye
    kalemine sağlık
    hayırlı geceler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Seyyah Gülüm,
      Çok teşekkür ederim.
      Senin yazılarını çok özledim :)
      Sevgilerimle :)

      Sil
  3. demek taşındın.bundan sonrası yavaş yavaş hallolur inşaallah. zaten belirli bir zaman sürekli birşeyleri aramakla geçer.yazını görünce çok sevindim.bir çırpıda okudum sensiz olmuyor buralar.ayrıca teyzene de çok üzüldüm içim sızladı.benimde bir arkadaşım vardı ilkokulda ismi tuğba idi.çok hanım çalışkan bir kızdı.ailesinin durumuda iyiydi o günün şartlarında.benim de derslerim süperdi ben ailevi nedenlerden dolayı okuyamadım.tuğba Ankaraya taşındı ailesiyle.ama onun okuyup bir meslek sahibi olduğuna adım gibi eminim.ne yapalım takdir böyleymiş.teyzen söyleseydi iyiydi diyorum ama o durumda ben ne yapardım bilmiyorum seninde Allah yardımcın olsun.inşaallah işlerini tez zamanda bitirirsin.ayrıca canım bir çekiliş düzenledim.desteğini esirgemezsen çok mutlu olurum.Allaha emanet ol sevgilerimle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım Fatmam,
      Sağol!
      Çok teşekkür ederim.
      Teyzeme ben de kızdım, söyleseydin ya diye...ama işte...
      Destek ne demek canım, seve seve inşallah :)
      Sevgilerimle Fatmam :)

      Sil
  4. :'( Ah ne çok içimi acıttı bu hatıra..
    her halukârda tanıtsa mıydı kendini? ..Anne olmak öyle azımsanacak küçümsenecek bir şey değil ki..,
    Beni de ağlattı..

    Allah kolaylık versin taşınma işine canım...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bence de tanıtması, şansını zorlaması lazımdı...ama cesaret edememiş...
      Anne olmak dünyanın en büyük zenginliklerinden biri...
      Teyzemin duyguları ile aktarmaya çalıştım. Benim için farklı tabiiki...
      Çok teşekkür ederim sevgili arkadaşım :)

      Sil
  5. Ah Esin! Aslında o yılları arkadaşları unutmak zordur belki işinden dolayı binlerce insanla karşılaştığından...tanışlık verseydi hatırlardı muhakkak.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Sema,
      Haklısın canım, bence de...
      Esin bir sürü okul okudu, her gün bilmem kaç kişiyle karşılaştı,hastaları vs...
      Ama teyzem öyle mi, bir ailesi, komşuları, o kadar...
      Tanışlık verseydi mutlaka tanırdı, ama tavrı nasıl olurdu, onu kestirmek zor. Belki de Esin'in de ilkokul arkadaşını görmeye ihtiyacı vardı...kim bilir?
      Canım Sevgi ve dua ile :)

      Sil
  6. Canım benim Allah kolaylık versin..İnşaallah yeni evin huzur bereket sağlıklı günlere vesile olur.Sen ne dertli bir hanımsın arkadaşım.Üzülüyorum bun gerçekleri yaşanmışlıkları okudukça.. Okudukça diyorum ki,dertsiz kul yok.Dermansız dert yok..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sevgili Rabiacığım,
      Canım hayat bu yaşanmışlıklarla güzel...
      Taşınmak konusunda söylediklerin için çok teşekkür ederim.
      Sen taşınırken ben de sana çok dua etmiştim bak :) ona göre:)
      Sevgilerimle Rabiam ♥♡♥

      Sil
  7. Yine sözlerim kilitlendi yazdıkların karşısında Sevdem :( ....

    YanıtlaSil
  8. onlar nasıl satırlar sevde,m..
    yüreğim burkuldu,gerçekk olmasın diye dualar eşliğinde.::(
    taşınmalar ne zordur bilirim canısı.
    rabbim kolaylaştırsın.

    YanıtlaSil
  9. Oldukça hüzünlü..Yaşanmışıklıklar yazına derinden yansımış..
    taşınma hususunda da kolaylıklar dilerim :) Zordur:)

    YanıtlaSil
  10. keşke ona "Esin, benim! " deseydi.. acıklıydı gerçekten. Yeni evinizde huzurla oturun, kolaylıklar dilerim :)

    YanıtlaSil
  11. uff çok etkileyici ama.
    bi de kolaylıklar dilerim.
    :)

    YanıtlaSil
  12. Merhaba blognuzu çok beğendim hemen izlemeye aldım.Emeğinize sağlık.Bende sizi blogma bekliyorum umarım kırmaz katılırsınız sevgiler:))

    YanıtlaSil

Yorum Gönder


Fikrinizi belirtmenizden mutluluk duyarım.
Yazacağınız her şey benbir için çok önemli ve kıymetli.

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kişisel Bir Hayat Planı

Döner misin bana?