Pusula Adam

Ve zaman geçer gider...
Yıllar yılları kovalar.
Derken saçların rengi değişir.
Yüzün sîmâsı daha bir güzelleşir.
Bir yandan yenileri eklenirken, bir yandan uğurlanır sevilenler.
Bir mezar taşının başında ağlamak sık yapılan bir eylem oluverir.
İşte orada durmak lazım.
Durup derin derin nefes almak...

...
Hayatta herkese kaderdaşları yoldaşlık eder.
Birileri elinizden tutar, kimileri kuyunuzu kazar...
Elden tutanlar hep özeldir.
Özel olması gereklidir.
Herkes yapamaz bunu, çok az insana nasip olur.
Bir insana yön vermek, ilham vermek; yol vermeye benzemez.
Ciddi bir şahsiyet meselesidir.
Var mı ilham olduğunuz birileri?
Var mı yön verdikleriniz?
Yoksa...düşünmek gerek.
...
Zannımca benim yok.
Çocuklarımla bile böyle bir ilişkim olduğunu düşünmüyorum...maalesef...
Oysa bana yön veren insanlar, benim için ne kadar özeller.
Bana ilham veren kişiler için sevgi dozumun en yüksek kısmından kalbimi uçuran hislere sahibim.
Hepsine müteşekkirim.
...
Her şeyi okuyamam...
Her şeyi yazamam...
Her şeyi dinleyemem...
Her şeyi izleyemem...
Kapasite meselesidir bu...ben ancak bu kadarını yapabilirim.
Eksiğim...hatalıyım...kusurluyum...defoluyum...
Her şeye rağmen, hayatımda tanıştığım bazı insanlar bana özel biri olduğumu hissettirdiğinde...eksiğimi, kusurumu yüze vurmadan beni dinlediğinde...öyle hislerle doluyorum ki...tarifi imkansız.
Bazen bir satır, bazen bir mesaj,
bazen bir bakış...
...
Allah'ın ne özel kulları var...bilir misiniz?
İlham veren, yön veren, pusula misali, vefâlı ve zarif kullar.
Sizi çok seviyorum...